Πόσον έλλαξες, Κατίνα

Ντ’ εθέλ’να και εφέρ’να σε
εγώ σην πολιτείαν;
Πολλά μοντέρνα ένουσ’νε,
έφαες την καρδία μ’

Πόσον έλλαξες, Κατίνα,
ένουσ’νε δικηγορίνα!
Δικαιώματα αραεύ’ς
και την καρδά̤ μ’ τογραεύ’ς

Έι! σο χωρίον εζήν’νες
άμον την Παναΐαν
και κάθε Κυριακήν πρωί
έσ’νε σην εκκλησίαν

Ὰμα αδακέσ’, Κατίνα,
τρέ͜εις άμον δικηγορίνα
Με τα χ̌είλα̤ τα βαμμένα
και τα φρύδα̤ τα συρμένα

Έναν λόγον αν λέγω σε,
αμάν λαγγεύ’ς απάν’ ι-μ’
Τρανόν πελά̤ν ένουσ’νε,
Κατίνα, σο κιφάλι μ’

Πόσον έλλαξες, Κατίνα,
ένουσ’νε δικηγορίνα!
Δικαιώματα επέρες
και πολλά ψηλά εξέβες