Η καρδία μ’ μαεμένον

Μικρόν είσαι, μικρόν είσαι,
μικρέσσα και λεγνέσσα
Εμείς ντο ανταμούμες -ε
εσύ καν’νάν μη λες α’

Αχ! μικρόν πουλί μ’, Μαρίτσα,
έμορφος άμον κουκλίτσα
Η καρδία μ’ μαεμένον,
σα χ̌ερόπα σ’ έν’ δοσμένον

Νουνίζω σε, νουνίζω σε,
με τ’ όνομα σ’ κοιμούμαι
Άτσ̌απα ντό θα ’ίνουμαι;
εγώ θα παλαλούμαι

Ντό θ’ ευτάγω μετ’ εσέναν,
έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέναν
Η καρδία μ’ μαεμένον,
σα χ̌ερόπα σ’ έν’ δοσμένον

Ελέπω σε κι ας ση χαράν
ανοίεται το ψ̌όπο μ’
Όντες αποχωρίουμες
βρουλίγουμαι, πουλόπο μ’

Το κορμόπο μ’ ’κι αναπάζω
σ’ έναν τόπον ’κι ησυχάζω
Η καρδία μ’ μαεμένον,
σα χ̌ερόπα σ’ έν’ δοσμένον