Τα κορτσόπα αγαπώ

Σεβνταλής είμαι -ν- εγώ,
πάντα, ψ̌η μ’, θα τραγωδώ
Ση κοριτσίων τα ψ̌ήα
θ’ αφτύνω τρανόν φωτίαν

Τα κορτσόπα αγαπώ,
για τ’ ατά την ψ̌η μ’ χάνω
Χατιρόπα ’κι χαλάνω,
ήνταν λέγ’νε με -ν- ευτάω

Αγαπούνε με πολλά
κι ευτάνε τα παλαλά
Τραγωδούνε και γελούνε,
ισ̌μαρόπα εμέν κρού’νε

Τρέχ’νε τριγυρίζ’νε με,
φογούμαι φουρκίζ’νε με
κι ευτάνε τα παλαλά
ας ση σεβντάν το πολλά