Έφυεν σα ξένα

Έφυεν σα ξένα
τ’ εμόν το πουλίν
’Κι έστειλε με ένα γραμμόπον
άλλο το γιαβρί μ’

Έφυεν σα ξένα,
τα δά̤κρα̤ μ’ ποτάμ’
Έλα, πουλί μ’, έλα, γιάβρι μ’,
έλα ξαν σουμά μ’

Έφυεν σα ξενά,
έμ’νε εγώ φτωχός
Ντ’ άγνα θα κείμαι το βράδυ,
πουλί μ’, μαναχός;
Πώς θα κείμαι σο κρεβάτι,
ψ̌ήκα μ’, μοναχός;

Έφυεν και ’κ’ έρθεν,
γράμμαν ’κ’ έστειλεν
Ν’ αηλί τ’ εμόν τη μανίτσαν,
εμέν ενέσπαλεν
και ση χώρας την εγκάλα̤ν
ατέ πώς έπεσεν!