Μ’ άλλον χτίσον τη φωλέα σ’

Όσον ντ’ επορείς οφύγον,
σημάδα̤ ποτέ μ’ αφήντς
Να μη επορείς, πουλόπο μ’,
και ξαν έρχεσαι -ν- οπίσ’

Ποίσον, πουλί μ’, ποίσον, πουλί μ’,
ποίσον, πουλί μ’, τη χαρά σ’
Πουλί μ’, ας σο στεφανούσαι
για τ’ εμέν ξάι μ’ ερωτάς

Μ’ άλλον χτίσον τη φωλέα σ’,
απ’ εμέν μη περιμέντς
Βγάλο με -ν- ας σην καρδία σ’,
τέρεν, πουλί μ’, να παντρεύ’ς

Ποίσον, πουλί μ’, ποίσον, πουλί μ’,
ποίσον, πουλί μ’, τη χαρά σ’
Πουλί μ’, ας σο στεφανούσαι
για τ’ εμέν ξάι μ’ ερωτάς

Στεφανού και ζήσον, πουλί μ’,
κι εγώ, γιαβρί μ’, ας πονώ/
γιαβρί μ’ κι εγώ ας πονώ
Για την ευτυχία σ’ πάντα
τοι γνωστούς ι-σ’ θα ρωτώ

Ποίσον, πουλί μ’, ποίσον, πουλί μ’,
ποίσον, πουλί μ’, τη χαρά σ’
Πουλί μ’, ας σο στεφανούσαι
για τ’ εμέν ξάι μ’ ερωτάς

Πάντρεψον, ποίσον παιδία,
χτίσον, πουλί μ’, τη ζωή σ’
Βγάλο με -ν- ας σην καρδία σ’,
για τ’ εμέν ξάι μη νουνί͜εις

Ποίσον, πουλί μ’, ποίσον, πουλί μ’,
ποίσον, πουλί μ’, τη χαρά σ’
Πουλί μ’, ας σο στεφανούσαι
για τ’ εμέν ξάι μ’ ερωτάς