Ο ήλεν τη ζωής ι-μ’

Πουρνόν εξέβα σο μεϊτάν’
κι εσέν άμον ντο είδα
εθάρρεσα ο ήλεν έν’
π’ έβγεσεν ας σα λίβι͜α

Εσύ τ’ εμόν το φωταχτέρ’
κι ο άγγελον τη ψ̌ης ι-μ’
και τη εγάπης το χουσμέτ’
κι ο ήλεν τη ζωής ι-μ’

Ση ομματί’ σ’ το τέρεμαν
όλια εσέν εδέκα
Και για τ’ εμέν απέσ’ σην ψ̌η μ’
τιδέν, αρνί μ’, ’κ’ εφέκα

Εσύ τ’ εμόν το φωταχτέρ’
κι ο άγγελον τη ψ̌ης ι-μ’
και τη εγάπης το χουσμέτ’
κι ο ήλεν τη ζωής ι-μ’

Ας ση ζωής τα βάσανα
η καρδι͜ά μ’ εματώθεν
Και με τ’ εσόν το φίλεμαν,
πουλόπο μ’, ελαρώθεν

Εσύ τ’ εμόν το φωταχτέρ’
κι ο άγγελον τη ψ̌ης ι-μ’
και τη εγάπης το χουσμέτ’
κι ο ήλεν τη ζωής ι-μ’