Πατώ και ’κι βουλίζω

Πατώ και ’κι βουλίζω,
τον κόσμον ’κ’ εγνωρίζω
Και για τ’ εσέν, τρυγόνα μου,
τ’ ομμάτι͜α μ’ θα τυλίζω

Ας αφήνουμ’ τα ψέματα
κι ας αρχινούμ’ τ’ αλήθειας
Ο πετεινόν εγέννεσεν
κι εποίκεν κολογκύθι͜α
Έναν, δύο κι άλλο, τρία,
ντ’ έμορφον έν’ η παντρεία!

Κορτσόπον, τα μαλλόπα σου
σην καρδι͜ά μ’ απέσ’ κείνταν
Στερέα μ’, καταρούμ’ ατα,
ζευγάρι͜α οφίδι͜α ’ίν’νταν

Εγώ ντο θα φιλώ εσέν
κι εσύ ντο θα φιλείς με
Εγώ ας δίγω σ’ ύψωμαν
κι εσύ μη κοινωνί͜εις με
Έναν, πέντε κι άλλο, έξι,
έπαρ’ το κερίν και φέξε

Έλα κι ας λάλ’νε τα ραχ̌ιά,
τ’ ομάλια να γελούνε
Χωρίς εσέν τα πουλόπα,
ρίζα μ’, ’κι κελαηδούνε

Ας αφήνουμ’ τα ψέματα
κι ας αρχινούμ’ τ’ αλήθειας
Ο πετεινόν εγέννεσεν
κι εποίκεν κολογκύθι͜α
Έναν, πέντε κι άλλο, έξι,
έπαρ’ το κερίν και φέξε