Αροθυμώ σε και κλαίω

Αροθυμώ σε και κλαίω,
πουλί μ’, για τ’ εσέν εγώ
Πάντα νουνίζω εκείνον,
να κοιμούμαι ’κ’ επορώ

Όλια τα καρδι͜άς εθάρρ’να
έσανε άμον τ’ εμόν
Ένα σχέδιον καρδίας
εδέκεν μας ο Θεόν

Γιατί εσύ, Θεέ μ’, ’κ’ εποίκες
η καρδι͜άν όσον χτυπά
βάσανα πολλά να μη έχ̌’,
να ξέρ’ μόνον ν’ αγαπά;