Νε κουτσ̌ή, τίνος είσαι;

Νε κουτσ̌ή, τίνος είσαι;
μήλον κόκκινον είσαι
Έλα σον χορόν έμπα,
βασιλόπουλον είσαι

Έλα, έλα, κορτσόπον,
απαγκά’ σο ορμόπον
Κάθουμες κα’ και παίζομ’
τον λύκο με τ’ αρνόπον

Αγαπώ είναν κουτσ̌ήν,
άμον καρυδί’ καντζίν
Παίρ’ ατην σ’ εμέτερα,
εφτωχέσσα να μη ζει

Έλα, έλα, κορτσόπον,
απαγκά’ σο ορμόπον
Κάθουμες κα’ και παίζομ’
τον λύκο με τ’ αρνόπον

Κούτσ̌η, γιαβάς̌-γιαβάσ̌ι͜α,
χώρα ψέν’ τα λαβάσ̌ι͜α
Την νύφεν ας σ’ ευτάν κι ύστερ’,
κλώσκουν κρού’ν α’ σην ράχ̌ι͜α

Έλα, έλα, κορτσόπον,
απαγκά’ σο ορμόπον
Κάθουμες κα’ και παίζομ’
τον λύκο με τ’ αρνόπον

Ντ’ εποίκα σε, νε κουτσ̌ή,
και -ν- εμέν γαπούλ’ ’κ’ ευτάς;
Εμέν να έ͜εις σο γιάνι σ’,
νέ χάσαι και νέ γεράς

Έλα, έλα, κορτσόπον,
απαγκά’ σο ορμόπον
Κάθουμες κα’ και παίζομ’
τον λύκο με τ’ αρνόπον