Αρνόπο μ’, ματοζίνιχον

Αρνόπο μ’, ματοζίνιχον
καρφίτσωσον απάν’ ι-σ’
Πολλά έμορφος ’ίνεσαι
με τ’ άσπρον το φιστάνι σ’

Έλα, έπαρ’ τα δα̤κρόπα μ’,
γόμωσον το λαήνι σ’
Σο νου σ’ να έρχουμαι, αρνί μ’,
όντες διψάς και πίνεις

Σ’ ομμάτι͜α σ’ ο Παράδεισον,
ση ψ̌η σ’ αγγέλ’ χορεύ’νε
Πουλόπο μ’, τ’ ομματόπα μου
εσέναν αραεύ’νε

Έλα, πουλί μ’, κι ας έργεσες¹
μόνον ντ’ έρθες, κανείται
Για τ’ εσέν η υπομονή μ’
καμίαν ’κι τελείται