Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Η κόρ’ επήεν σον παρχάρ’ [Έι! πουλί μ’, πουλί μ’] να ’ίνεται ρομάνα [Έλα, έλα λέγω σε] και για τ’ ατέν θα ’ίνουμαι [Έι! πουλί μ’, πουλί μ’] και κυνηγός σ’ ορμάνι͜α [Έλα, έλα λέγω σε/ Φύγον κι έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέν] Η κόρ’ επήεν σον παρχάρ’ [Έι! πουλί μ’, πουλί μ’] να ’ίνεται ρομάνα [Έλα, έλα λέγω σε] Φοούμαι ’κι θα κλώσ̌κεται, [Έι! πουλί μ’, πουλί μ’] ν’ αηλί τ’ εμόν τη μάνα [Έλα, έλα λέγω σε/ Φύγον κι έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέν] Η κόρ’ επήεν σον παρχάρ’ [Έι! πουλί μ’, πουλί μ’] επήεν γιά ’κ’ επήεν [Έλα, έλα λέγω σε] Φοούμαι ερρούξεν σο νερόν [Έι! πουλί μ’, πουλί μ’] κι άμον σ̌εκέρ’ ελύεν [Έλα, έλα λέγω σε/ Φύγον κι έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέν]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ατέν | αυτήν | ||
| γιά | είτε, ή | ya/yā | |
| ελύεν | λύθηκε, έλιωσε | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| επήεν | πήγε | ||
| ερρούξεν | έπεσε | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλώσ̌κεται | γυρίζει, επιστρέφει | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ορμάνι͜α | δάση | orman | |
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| ρομάνα | παρχαρομάνα, γυναίκα επιφορτισμένη με την επιμέλεια των ζώων και άλλες γαλακτοκομικές εργασίες στο παρχάρι (θερινό βοσκοτόπι) | ||
| σ̌εκέρ’ | ζάχαρη, γλυκό/ά | şeker < şakar (περσ.) < śakkharā (οψ. σανσκ.) < śárkarā (σανσκριτ.) | |
| φοούμαι | φοβάμαι | ||
| φύγον | (προστ.) φύγε |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ατέν | αυτήν | ||
| γιά | είτε, ή | ya/yā | |
| ελύεν | λύθηκε, έλιωσε | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| επήεν | πήγε | ||
| ερρούξεν | έπεσε | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλώσ̌κεται | γυρίζει, επιστρέφει | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ορμάνι͜α | δάση | orman | |
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| ρομάνα | παρχαρομάνα, γυναίκα επιφορτισμένη με την επιμέλεια των ζώων και άλλες γαλακτοκομικές εργασίες στο παρχάρι (θερινό βοσκοτόπι) | ||
| σ̌εκέρ’ | ζάχαρη, γλυκό/ά | şeker < şakar (περσ.) < śakkharā (οψ. σανσκ.) < śárkarā (σανσκριτ.) | |
| φοούμαι | φοβάμαι | ||
| φύγον | (προστ.) φύγε |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 