.
.
Τραγούδια του γάμου και της διασκέδασης II

Κρωμέτ’ς θα παίρω μετ’ εμέν

Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
fullscreen
Κρωμέτ’ς θα παίρω μετ’ εμέν,
όλ’ ζίπκας να φορούνε
Την έμορφον όντες φιλώ,
άσ̌κεμοι να τερούνε

Τη Μετσ̌ιτί’ τα στρατόπα
στενά άμον αυλάκια
Θα κλαίω και γομών’ ατα
αίματα και φαρμάκια

Νε ρίζα μ’, νε στερέα μ’,
για κλώστ’ σ’ εμέν μερέαν
Θ’ απιδι͜αβαίνω τα ραχ̌ι͜ά,
τον Άεν-Ζαχαρέαν¹

Ση Κρώμ’ τον Αε-Θόδωρον
επήγα ’λουτρουγέθα
Εντώκεν η σεβντά σο νου μ’
κι αμὰν επήγα κι έρθα

Τη Κρώμ’ το τσ̌όλ’ έν’ έμορφον
ομάλι͜α και λιβάδι͜α
Πασ̌κεί άμον την Ίμεραν,
παΐρι͜α και λιθάρι͜α;

Νε ρίζα μ’, νε στερέα μ’,
για κλώστ’ σ’ εμέν μερέαν
Θ’ απιδι͜αβαίνω τα ραχ̌ι͜ά,
τον Άεν-Ζαχαρέαν¹

Ση Κρώμ’ τον Αε-Θόδωρον
σην Ίμεραν μερέαν
γιά δος μα, κόρη, φίλεμαν
γιά δος μα μαχ̌αιρέαν

Νε ρίζα μ’, νε στερέα μ’,
για κλώστ’ σ’ εμέν μερέαν
Θ’ απιδι͜αβαίνω τα ραχ̌ι͜ά,
τον Άεν-Ζαχαρέαν¹
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
άενάγιο
αμὰναμέσως, ευθύς, μονομιάς hemen/hemān
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
απιδι͜αβαίνωφεύγω, αφήνω πίσω, προσπερνώ, ξεπερνώ από + διαβαίνω
άσ̌κεμοιάσχημοι
ατααυτά
γιάείτε, ή ya/yā
γομών’γεμίζω/ει
δοςδώσε
δος μαδώσε μου
έμορφονόμορφο
έν’είναι
εντώκενχτύπησε
έρθαήρθα
ζίπκαςαντρικές φορεσιές της εποχής zıpka<(αμπχαζικά) adziykva (=στενό παντελόνι)
κλώστ’(προστ.) γύρνα/γύρισε, επέστρεψε
λιθάρι͜αλιθάρια, πέτρες
’λουτρουγέθα(ελουτρουγέθα) λειτουργήθηκα
μαχ̌αιρέανμαχαιριά
μερέανμεριά
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
όλ’όλοι/α
ομάλι͜α(επιρρ.) ομαλά, ευθεία, πεδιάδες, ίσια
όντεςόταν
παΐρι͜απλαγιές βουνού, κατωφέρειες bayır
παίρωπαίρνω
πασ̌κείμπας και είναι, μήπως είναι πᾶς καί ἔνι
ραχ̌ι͜άράχες, βουνά
σεβντάαγάπη, έρωτας sevda/sevdā
στερέαστήριγμα
στρατόπαδρομάκια
τερούνεκοιτούν
τσ̌όλ’έρημο, ερημικό çöl
φίλεμανφιλί
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
άενάγιο
αμὰναμέσως, ευθύς, μονομιάς hemen/hemān
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
απιδι͜αβαίνωφεύγω, αφήνω πίσω, προσπερνώ, ξεπερνώ από + διαβαίνω
άσ̌κεμοιάσχημοι
ατααυτά
γιάείτε, ή ya/yā
γομών’γεμίζω/ει
δοςδώσε
δος μαδώσε μου
έμορφονόμορφο
έν’είναι
εντώκενχτύπησε
έρθαήρθα
ζίπκαςαντρικές φορεσιές της εποχής zıpka<(αμπχαζικά) adziykva (=στενό παντελόνι)
κλώστ’(προστ.) γύρνα/γύρισε, επέστρεψε
λιθάρι͜αλιθάρια, πέτρες
’λουτρουγέθα(ελουτρουγέθα) λειτουργήθηκα
μαχ̌αιρέανμαχαιριά
μερέανμεριά
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
όλ’όλοι/α
ομάλι͜α(επιρρ.) ομαλά, ευθεία, πεδιάδες, ίσια
όντεςόταν
παΐρι͜απλαγιές βουνού, κατωφέρειες bayır
παίρωπαίρνω
πασ̌κείμπας και είναι, μήπως είναι πᾶς καί ἔνι
ραχ̌ι͜άράχες, βουνά
σεβντάαγάπη, έρωτας sevda/sevdā
στερέαστήριγμα
στρατόπαδρομάκια
τερούνεκοιτούν
τσ̌όλ’έρημο, ερημικό çöl
φίλεμανφιλί
Σημειώσεις
¹ Ο Αε-Ζαχαρέας (Άγιος Ζαχαρίας) δεν ήταν ενορία ή συνοικισμός της Κρώμνης, αλλά ένας σημαντικός κόμβος χανιών σε διάσελο του βουνού Κουλάτ, βορειοανατολικά της κοιλάδας όπου βρίσκονταν οι εννέα ενορίες. Αποτελούσε σταυροδρόμι για τα παρχάρια, το Αψίν το νερόν, την Παναγία Σουμελά, τη Σάντα, τη Ματσούκα και την Τραπεζούντα. 
Πέρα από τη στρατηγική του θέση, ήταν το κέντρο των εορταστικών εκδηλώσεων των Κρωμναίων, όπου συχνά στήνονταν μεγάλα γλέντια και χοροί, ακόμα και με τη συμμετοχή Τούρκων. Αν και η τοποθεσία δεν διέθετε φυσική πηγή νερού, ο Ελευθέριος Βαφειάδης (Χατζη-Μουράτ) με δικά του έξοδα έφερε άφθονο και παγωμένο νερό από τις ράχες του Γιαλονομύτ’ και τ’ Αε-Παυλί’, μετατρέποντας τον χώρο σε σημείο αναψυχής.
Στον Αε-Ζαχαρέα υπήρχαν πολλά χάνια και μαγαζιά, καθώς και το εξωκλήσι του Αγίου Ζαχαρία, το οποίο κτίστηκε με δωρεά του Βαφειάδη.

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost