Λεγνή, λεγνέσσα μ’

Τη κεμεντζ̌ές ι-μ’ το τοξάρ’
[Λεγνή μ’, λεγνέσσα μ’/Λεγνή, πολλά λεγνέσσα μ’]
πάει κι έρ’ται ορωτά/ερωτά σε
[πώς κοιμάσαι μαναχ̌έσσα;/Λεγνή μ’, βάι, λεγνέσσα μ’]
Ση Καλαντάρ’ και σα νύχτας
[Λεγνή μ’, λεγνέσσα μ’/Λεγνή, πολλά λεγνέσσα μ’]
μανάχον πώς κοιμάσαι;
[πώς κοιμάσαι μαναχ̌έσσα;/Λεγνή μ’, βάι, λεγνέσσα]

Λεγνή μ’, λεγνή μ’,
λεγνή μ’, πολλά λεγνέσσα
Οξ̌ουκέσ’ χ̌ι͜όνι͜α και κρύος,
πώς κείσαι μαναχ̌έσσα;
Πώς κείσαι μαναχ̌έσσα
[βάι] και -ν- άμον ορφανέσσα;

Εγώ εσέν εγάπανα,
[Λεγνή, πολλά λεγνέσσα μ’/Λεγνή μ’, λεγνέσσα μ’]
εγώ εσέν θ’ επαίρ’να
[βάι πώς κείσαι μαναχ̌έσσα;/Λεγνή μ’, βάι, λεγνέσσα μ’]
Σ’ εσέν τρανόν ομούτ’ είχα
[Λεγνή μ’, λεγνέσσα μ’/Λεγνή, πολλά λεγνέσσα μ’]
ολόγερα μ’ ’κ’ ετέρ’να
[βάι πώς κείσαι μαναχ̌έσσα;/Λεγνή μ’, βάι, λεγνέσσα μ’]

Λεγνή μ’, λεγνή μ’,
λεγνή μ’ κι άμον τσατσίν
Ο χρόνος δώδεκα μήνας,
εσύ στούδ’ και πετσίν