Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Εγώ είμαι λυριτσ̌ής, θεία, δὼμα την κουτσ̌ή σ’ έναν βράδον μετ’ εμέν, θεία, λελεύω την ψ̌η σ’! έναν βράδον μετ’ εμέν, ας έν’, θεία, για την ψ̌η σ’! Ντό σ̌κύλ’ υιός είμαι εγώ; σο χωρίον όλτς χρωστώ Τρώγω, πίνω και μεθύω και καν’νάν παράν ’κι δίω Όι! αηλί εμέν, ν’ αηλί, σο κιφάλι μ’ κάτ’ λαλεί Έμορφον που θα φιλεί, πάντα θα παρακαλεί Άσ̌κεμον που θα φιλεί, τη μανίτσαν ατ’, αηλί
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άσ̌κεμον | άσχημο, κακότροπο | ||
| βράδον | βράδυ | ||
| δίω | δίνω | ||
| δὼμα | δώσε μου | ||
| έμορφον | όμορφο | ||
| έν’ | είναι | ||
| καν’νάν | κανέναν | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κιφάλι | κεφάλι | ||
| κουτσ̌ή | κόρη | ||
| λαλεί | βγάζει λαλιά, καλεί, αποκαλεί, προσκαλεί, οδηγεί | ||
| λελεύω | χαίρομαι | ||
| μεθύω | μεθώ | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| όλτς | όλους | ||
| παράν | λεφτά, το χρήμα | para/pāre | |
| σ̌κύλ’ | (γεν.) σκύλου | ||
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άσ̌κεμον | άσχημο, κακότροπο | ||
| βράδον | βράδυ | ||
| δίω | δίνω | ||
| δὼμα | δώσε μου | ||
| έμορφον | όμορφο | ||
| έν’ | είναι | ||
| καν’νάν | κανέναν | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κιφάλι | κεφάλι | ||
| κουτσ̌ή | κόρη | ||
| λαλεί | βγάζει λαλιά, καλεί, αποκαλεί, προσκαλεί, οδηγεί | ||
| λελεύω | χαίρομαι | ||
| μεθύω | μεθώ | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| όλτς | όλους | ||
| παράν | λεφτά, το χρήμα | para/pāre | |
| σ̌κύλ’ | (γεν.) σκύλου | ||
| ψ̌η | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 