Θεριάντς και παρχαρέτ’ς

Θεριάντς και παρχαρέτ’ς
λάσκουμαι όλα̤ τα χωρία
Ντό λέω σε -ν- ας εξέρτς,
τα δουλείας ι-σ’ τογρία

Κεμεντζ̌όπο μ’, έμορφον
έλα απάν’ ση λαλία μ’
Τραγωδώ σο παίξιμο σ’,
λαρώνω την καρδία μ’

Τα πουλόπα κελαηδούν
απέσ’ σο αυλόπο σου
Να έμ’νε έναν απ’ ατά
κι έκλεφτα το ψ̌όπο σου

Σην πλατέαν πανοΰρ’,
ούλ’ έρ’ταν τερούν σεΐρ’
Χορεύ’νε και τραγωδούνε
και -ν- ας ση σεβτάν μεθούνε