Ατά ομμάτι͜α ’κ’ είν’

Κορτσόπον, τ’ ομματόπα σου
τερούν κι εβγάλλ’νε τσίας
Άστρα γομώντς τον ουρανόν,
φωτίαν τα καρδίας

Ατά ομμάτι͜α ’κ’ είν’, αρνί μ’,
παλληκάρ’ παλαλών’νε
Τον σεβταλή σκοτών’ν ατον,
τον γέροντα νεών’νε

Τα νύχτας, πουλί μ’, που τερείς
ευτάς ατα ημέρας
Η μάνα σ’ έτον χάραμαν
και ήλεν ο πατέρα σ’

Ατά ομμάτι͜α ’κ’ είν’, αρνί μ’,
παλληκάρ’ παλαλών’νε
Τον σεβταλή σκοτών’ν ατον,
τον γέροντα νεών’νε

Εμέν σ’ ομμάτι͜α μη τερείς,
κορούμαι κι απομένω
Χάνω τη στράταν τη ζωής
κι είμαι σον κόσμον ξένον

Ατά ομμάτι͜α ’κ’ είν’, αρνί μ’,
παλληκάρ’ παλαλών’νε
Τον σεβταλή σκοτών’ν ατον,
τον γέροντα νεών’νε