Η σεβντά

Σεβντάν έχω, σεβντά πουλώ
και σεβνταλής γυρίζω
Σεβντάν έχω σο καρδόπο μ’
και πώς να ταγιανίζω;

Άνοιξον, γιάβρι μ’, άνοιξον,
άνοιξον μη κοιμάσαι
Ο Νίκον ο κεμεντζ̌ετζής
ντό πολλά αγαπά σε!

Όνταν ακούς το λαλόπο μ’,
τη νύχταν πώς κοιμάσαι;
’Κι λες «γεργάνι μ’ άκλερον,
από ’πάν’ ι-μ’ να χάσαι»;

Πόσα τραυαγγελίσματα,
πόσα παρακαλίας!
Μίαν πα -ν- εσύ ’κ’ είπες με
«ας χτίζω την καρδία σ’»