Λελεύω τα στομόχ̌ειλα σ’

Τ’ ομμάτι͜α σ’ είναι άψιμον,
φογούμαι να τερώ σε
Πέει με γιατί να κάουμαι
εγώ που αγαπώ σε;

Δύο κομμάτι͜α ένουμ’νε
εγώ και τ’ αχουλόπο μ’
Γιατί φωλέα ένοιξες
βαθέα σο καρδόπο μ’

Λελεύω τα στομόχ̌ειλα σ’,
τ’ ομμάτι͜α σ’ ποδεδίζω
Κοιμούμαι με το όνομα σ’,
με τ’ όνομα σ’ γνεφίζω
Ένουσ’νε όρωμαν σο νου μ’,
άψιμον σην καρδία μ’
Και πώς νά ’ρχουμαι λέγω σ’ α’;
κόπεται η λαλία μ’!

Το ψ̌όπο μ’ αχαντι͜άεται
σ’ ομμάτι͜α να τερώ σε
Λελεύω σε, πώς έντονε
ατόσον ν’ αγαπώ σε;

Μ’ έναν καρδόπον κάθουμαι,
πίνω κρασίν σην υεία σ’
Αν θέλτς δύο να ’ίν’ντανε
δος με και την καρδία σ’

Λελεύω τα στομόχ̌ειλα σ’,
τ’ ομμάτι͜α σ’ ποδεδίζω
Κοιμούμαι με το όνομα σ’,
με τ’ όνομα σ’ γνεφίζω
Ένουσ’νε όρωμαν σο νου μ’,
άψιμον σην καρδία μ’
Και πώς νά ’ρχουμαι λέγω σ’ α’;
κόπεται η λαλία μ’!

Λελεύω τα στομόχ̌ειλα σ’,
τ’ ομμάτι͜α σ’ ποδεδίζω
Κοιμούμαι με το όνομα σ’,
με τ’ όνομα σ’ γνεφίζω
Ένουσ’νε όρωμαν σο νου μ’,
άψιμον σην καρδία μ’
Και πώς νά ’ρχουμαι λέγω σ’ α’;
κόπεται η λαλία μ’!