Έλα, έλα αδακά

Έλα, έλα αδακά,
έλα, ψ̌η μ’, σ’ εμέν καικά
Τ’ εμόν είσαι η χαρά,
τη ζωής ι-μ’ η σεβτά

Έλα, έλα αδακά,
έλα κατενά κοφτά
Η εγκάλι͜α μ’ ανοιχτόν
και το φίλεμα μ’ γλυκόν

Έλα, έλα αδακά,
έλα σην εβόρα αφκά
Αρνί μ’, σι͜αριλαεύω σε,
αν ριγάς σ̌κεπάζω σε

Έλα, έλα αδακά,
έλα σ’ εμόν την οντάν
Αρνί μ’, θ’ αγκαλιάζω σε,
θα φιλώ χορτάζω σε