Σην Κρώμ’ τον Αε-Θόδωρον επήγα λειτουργέθα

Σην Κρώμ’ τον Αε-Θόδωρον
επήγα ’λειτρουέθα
Εντώκεν η σεβντά σο νου μ’
αμὰν εκλώστα κι έρθα

Κοιμούμαι με το νούνιγμα σ’
με τ’ όρωμα σ’ γνεφίζω
Τερώ πουθέν ’κ’ ελέπω σε
καίγουμαι και βρουλίζω

Σο καθαείναν ορμόπον
πίνω κρύο νερόπον
Ετέρεσα τα στράτας ι-σ’
πού επέμ’νες πουλόπο μ’;