Άνοιξον το παράθυρο σ’

Άνοιξον το παράθυρο σ’
ας παίρ’ απέσ’ αέρα
Χωρίς εσέν, τρυγόνα μου,
πώς θα δι͜αβαίν’ η μέρα μ’;

Για τ’ εσέν τρώγω το ποράν’
τ’ απάν’ ι-μ’ όλιον στάζει
Σο κρεβατόπο σ’ άγουρος,
πουλόπο μ’, ’κι νυστάζει

Σα χρόνια είσαι χάταλον,
σ’ ακίλ’, σο πόι τρανέσσα
Είδα κι εγνώρτσα έμορφα
σ’ εσέν καικά ’δέν ’κ’ έσαν