Μαϊσσοπούλ’

Άμον μαϊσσοπούλ’ μαεύ’ς
νέα παλληκαρόπα
Για τ’ εσέν την πεντάμορφον
κλαίγ’νε πολλά καρδόπα

Τα χ̌ειλόπα σ’ που θα φιλεί,
η ψ̌η -ν- ατ’ παίρ’ φωτίαν
Τη γης όλεν η θάλασσα
’κ’ εβζήν’ α̤το καμίαν

Σ’ εγκαλιόπο σ’ π’ εμπαίν’ απέσ’,
τα βάσανα τ’ θα φεύ’νε
Χαράν και μέλ’ ας σην εγάπ’
απέσ’ ατ’ βασιλεύ’νε

Τα χ̌ειλόπα σ’ που θα φιλεί,
η ψ̌η -ν- ατ’ παίρ’ φωτίαν
Τη γης όλεν η θάλασσα
’κ’ εβζήν’ α̤το καμίαν

Όλα τ’ αστρόπα τ’ ουρανού,
ρίζα μ’, αναστενάζ’νε
Ζελεύ’νε τ’ ομματόπα σ’
κι έναν ξάι ’κι φωτάζ’νε

Τα χ̌ειλόπα σ’ που θα φιλεί,
η ψ̌η -ν- ατ’ παίρ’ φωτίαν
Τη γης όλεν η θάλασσα
’κ’ εβζήν’ α̤το καμίαν

Τα χ̌ειλόπα σ’ που θα φιλεί,
η ψ̌η -ν- ατ’ παίρ’ φωτίαν
Τη γης όλεν η θάλασσα
’κ’ εβζήν’ α̤το καμίαν