Στιχουργοί: Θοδωρής Ναλμπαντίδης
Συνθέτες: Γιώργος Μωυσιάδης
Αν έτον η εγκάλια σ’ μοθοπωρί’ τσ̌ιτσ̌άκ’ θα έμ’νε βρεχ̌ής νερόπον θ’ έπλυνα το φαρμάκ’ ντο κείται σην καρδία σ’ εσέναν πώς πονεί! Να κλίσκουμαι ση ρίζα σ’ και λαρώνω την ψ̌η σ’ Εσύ μικρίκον κι έμορφον και παρχαρί’ δεντρόπον Εσέν ιεύ’ τ’ εγκάλιασμα σ’ έναν ισίζ’κον τόπον ’Ροθύμεσα τα κάλλια σ’, εσύ τιδέν ’κ’ ευτάς! Ση καρδι͜άς ι-μ’ τον κρύον, δί’ βρούλαν η σεβντά σ’ Το φίλεμα σ’, αρνόπο μ’, εμέν πώς θανατών’! Ας έτον έναν κι άλλον, το νου μ’ ας παλαλών’ Εσύ μικρίκον κι έμορφον και παρχαρί’ δεντρόπον Εσέν ιεύ’ τ’ εγκάλιασμα σ’ έναν ισίζκον τόπον Όλιον το βίο μ’ δίγω σ’ έμορφα τ’ ομμάτι͜α σ’ Θα έρχουμαι το βράδον κι εμπαίνω σ’ ονέρ’τα σ’ Θα γράφτω έναν γράμμαν και στείλω σε, αρνί μ’ Δάκρυ͜α κι αροθυμίας γομάτον η ζωή μ’ Εσύ μικρίκον κι έμορφον και παρχαρί’ δεντρόπον Εσέν ιεύ’ τ’ εγκάλιασμα σ’ έναν ισίζκον τόπον
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| αροθυμίας | (γεν.) νοσταλγίας, (πληθ.) νοσταλγίες | ||
| βίο | το βιος, το σύνολο των ζωντανών που έχει στην ιδιοκτησία του κάποιος, η περιουσία κάποιου | ||
| βράδον | βράδυ | ||
| βρούλαν | φλόγα | brûler | |
| γομάτον | γεμάτο/η | ||
| δεντρόπον | δεντράκι | ||
| δί’ | δίνει | ||
| δίγω | δίνω | ||
| εγκάλια | αγκαλιά | ||
| έμ’νε | ήμουν | ||
| έμορφα | όμορφα | ||
| έμορφον | όμορφο | ||
| εμπαίνω | μπαίνω | ||
| έρχουμαι | έρχομαι | ||
| έτον | ήταν | ||
| ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
| ιεύ’ | ταιριάζει | uymak | |
| ισίζ’κον | ερημικό, απομονωμένο | ıssız | |
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κάλλια | κάλλη | ||
| κείται | κείτεται, ξαπλώνει | ||
| κλίσκουμαι | σκύβω, κλίνω | ||
| λαρώνω | γιατρεύω, θεραπεύω | ||
| μικρίκον | μικρούλης/α/ικο | ||
| μοθοπωρί’ | φθινόπωρο καιρό | ||
| νερόπον | νεράκι | ||
| όλιον | όλο, ολόκληρο | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| ονέρ’τα | όνειρα | ||
| παλαλών’ | τρελαίνει | ||
| παρχαρί’ | θερινού βοσκότοπου (παρχαριού) | ||
| ’ροθύμεσα | (εροθύμεσα) νοστάλγησα | ||
| σεβντά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
| τιδέν | τίποτα | ||
| τσ̌ιτσ̌άκ’ | λουλούδι | çiçek | |
| φίλεμα | φιλί | ||
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| αροθυμίας | (γεν.) νοσταλγίας, (πληθ.) νοσταλγίες | ||
| βίο | το βιος, το σύνολο των ζωντανών που έχει στην ιδιοκτησία του κάποιος, η περιουσία κάποιου | ||
| βράδον | βράδυ | ||
| βρούλαν | φλόγα | brûler | |
| γομάτον | γεμάτο/η | ||
| δεντρόπον | δεντράκι | ||
| δί’ | δίνει | ||
| δίγω | δίνω | ||
| εγκάλια | αγκαλιά | ||
| έμ’νε | ήμουν | ||
| έμορφα | όμορφα | ||
| έμορφον | όμορφο | ||
| εμπαίνω | μπαίνω | ||
| έρχουμαι | έρχομαι | ||
| έτον | ήταν | ||
| ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
| ιεύ’ | ταιριάζει | uymak | |
| ισίζ’κον | ερημικό, απομονωμένο | ıssız | |
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κάλλια | κάλλη | ||
| κείται | κείτεται, ξαπλώνει | ||
| κλίσκουμαι | σκύβω, κλίνω | ||
| λαρώνω | γιατρεύω, θεραπεύω | ||
| μικρίκον | μικρούλης/α/ικο | ||
| μοθοπωρί’ | φθινόπωρο καιρό | ||
| νερόπον | νεράκι | ||
| όλιον | όλο, ολόκληρο | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| ονέρ’τα | όνειρα | ||
| παλαλών’ | τρελαίνει | ||
| παρχαρί’ | θερινού βοσκότοπου (παρχαριού) | ||
| ’ροθύμεσα | (εροθύμεσα) νοστάλγησα | ||
| σεβντά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
| τιδέν | τίποτα | ||
| τσ̌ιτσ̌άκ’ | λουλούδι | çiçek | |
| φίλεμα | φιλί | ||
| ψ̌η | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 