Άνδρα, πάμ’ σην πολιτείαν

Επούλτσα χτήνι͜α, πρόγατα
κι ό,τι είχα σο χωρίον
Κι επέρα έναν οικόπεδον
απάν’ σο λατομείον

Έφαε με η Ευδοξία
«Άνδρα, πάμ’ σην πολιτείαν»
«Άνδρα, πάμ’ σην πολιτείαν
και θα ’φτάς λαφρόν δουλεία»

Εγώ που έμ’νε τσ̌ορπατσ̌ής
πώς έκ’σα τη γυναίκα μ’;
κάθαν ημέραν σο γιαπίν
να κουβαλώ τσιμέντα!

Έφαε με η Ευδοξία
«Άνδρα, πάμ’ σην πολιτείαν»
«Άνδρα, πάμ’ σην πολιτείαν
και θα ’φτάς λαφρόν δουλεία»

Αέτσ’ έρ’ται με να φεύω
και να κλώσκουμαι -ν- οπίσ’
(Κι) η γαρή μ’ να έχ̌’ το κρίμαν
για τ’ ατό/ντ’ έπαθα το ρεζιλίκ’

Έφαε με η Ευδοξία
«Άνδρα, πάμ’ σην πολιτείαν»
«Άνδρα, πάμ’ σην πολιτείαν
και θα ’φτάς λαφρόν δουλεία»