Γνεφίζω κι αραεύω σε

Ιλιαευτά τα πόδας ι-σ’,
τρυγόνα μ’, θ’ αραεύω
Να ευρήκω τ’ ιχναρόπα σου
εσέναν να τσ̌ατεύω

Γνεφίζω κι αραεύω σε,
εχάθες ας σο γιάνι μ’!
Τ’ εγκαλιόπο σ’ αροθυμώ
και τ’ άνασμα σ’ απάν’ ι-μ’

Πού εκομπώθες κι έλλαξες,
πουλί μ’, το ταπιάτι σ’;
Και για τ’ εμέν αληγορ’τά
εχάθεν το μουράτι σ’;

Γνεφίζω κι αραεύω σε,
εχάθες ας σο γιάνι μ’!
Τ’ εγκαλιόπο σ’ αροθυμώ
και τ’ άνασμα σ’ απάν’ ι-μ’

Να έρχουμαι πα ’κ’ επορώ
κι αδά να στέκω ’κ’ είμαι
Τα πόνι͜α μ’ αγκαλιάσκουμαι,
τα νύχτας να χουλείμαι

Γνεφίζω κι αραεύω σε,
εχάθες ας σο γιάνι μ’!
Τ’ εγκαλιόπο σ’ αροθυμώ
και τ’ άνασμα σ’ απάν’ ι-μ’