Στιχουργοί: Πόλιος Παπαγιαννίδης
Συνθέτες: Πόλιος Παπαγιαννίδης
Σο παρχάριν ’κι πάω, άλλο ’κι παρχαρεύω [Ούι αμάν!] Θεία μ’, με το κορτσόπο σ’ άλλο ’κι μασχαρεύω [Ούι αμάν!] Τ’ εμέρα τα κοσσάρας σην φωλέαν ’κι ωβάζ’νε [Ούι αμάν!] Τ’ έμορφα τα κορτσόπα εγκάλιαν ’κι χορτάζ’νε [Ούι αμάν!] Εκεί πέρα θεμών’ έν’, η τρυγόνα τ’ εμόν έν’ [Ούι αμάν!] Το φιστάν’ ατ’ς αλατσ̌ά -ν θα σύρω την ταπάντσ̌αν [Ούι αμάν!] Το φιστάνι σ’ ζαΐφκον, κόρη, τα κάλλι͜α σ’ κρύψον [Ούι αμάν!] Τη χώρας σ̌κύλ’ παιδία -ν σύρ’νε σε ση σκοτίαν [Ούι αμάν!] Άψον την λάμπαν, άψον, όλα τα ξύλα σ’ κάψον [Ούι αμάν!] Την πόρταν ανοιχτόν άφ’ς, αν ’κ’ έρχουμ’ ανάσκαψον [Ούι αμάν!]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αλατσ̌ά | πολύχρωμο, παρδαλό | alaca | |
| ανάσκαψον | (προστ.) βλαστήμησε, βρίσε | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
| άψον | (προστ.) άναψε | ||
| εγκάλιαν | (αιτ.) αγκαλιά | ||
| εμέρα | (ιδιωμ. Νικόπολης) δικά μας | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έμορφα | όμορφα | ||
| έν’ | είναι | ||
| έρχουμ’ | ερχόμουν | ||
| ζαΐφκον | ισχνό, αδύνατο, ελλιπές | zayıf/żaʿīf | |
| θεμών’ | θημωνιά, σωρός από θερισμένα σπαρτά ή άλλα φυτά και ειδικότερα ο δεμένος | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κάλλι͜α | κάλλη | ||
| κάψον | (προστ.) κάψε | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κορτσόπα | κοριτσάκια | ||
| κορτσόπο | κοριτσάκι | ||
| κοσσάρας | (πληθ.) κότες, (γεν.) κότας, οι κλώσσες (ιδιωμ.Νικόπολης) | ||
| κρύψον | (προστ.) κρύψε | ||
| μασχαρεύω | αστειεύομαι, διακωμωδώ | maskara/masḫara | |
| παιδία | παιδιά | ||
| παρχαρεύω | παραθερίζω σε θερινό βοσκότοπο (παρχάρι) | ||
| παρχάριν | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| σκοτίαν | σκοτάδι | ||
| σ̌κύλ’ | (γεν.) σκύλου | ||
| σύρ’νε | σέρνουν, τραβούν, ρίχνουν | ||
| σύρω | σέρνω, τραβώ, ρίχνω | ||
| ταπάντσ̌αν | όπλο | tabanca | |
| τρυγόνα | το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| φιστάν’ | φουστάνι | fistan<fustān | |
| φιστάνι | φουστάνι | fistan<fustān<piştān | |
| φωλέαν | φωλιά | ||
| χορτάζ’νε | χορτάζουν | ||
| χώρας | ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς | ||
| ωβάζ’νε | κάνουν αβγά |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αλατσ̌ά | πολύχρωμο, παρδαλό | alaca | |
| ανάσκαψον | (προστ.) βλαστήμησε, βρίσε | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
| άψον | (προστ.) άναψε | ||
| εγκάλιαν | (αιτ.) αγκαλιά | ||
| εμέρα | (ιδιωμ. Νικόπολης) δικά μας | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έμορφα | όμορφα | ||
| έν’ | είναι | ||
| έρχουμ’ | ερχόμουν | ||
| ζαΐφκον | ισχνό, αδύνατο, ελλιπές | zayıf/żaʿīf | |
| θεμών’ | θημωνιά, σωρός από θερισμένα σπαρτά ή άλλα φυτά και ειδικότερα ο δεμένος | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κάλλι͜α | κάλλη | ||
| κάψον | (προστ.) κάψε | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κορτσόπα | κοριτσάκια | ||
| κορτσόπο | κοριτσάκι | ||
| κοσσάρας | (πληθ.) κότες, (γεν.) κότας, οι κλώσσες (ιδιωμ.Νικόπολης) | ||
| κρύψον | (προστ.) κρύψε | ||
| μασχαρεύω | αστειεύομαι, διακωμωδώ | maskara/masḫara | |
| παιδία | παιδιά | ||
| παρχαρεύω | παραθερίζω σε θερινό βοσκότοπο (παρχάρι) | ||
| παρχάριν | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| σκοτίαν | σκοτάδι | ||
| σ̌κύλ’ | (γεν.) σκύλου | ||
| σύρ’νε | σέρνουν, τραβούν, ρίχνουν | ||
| σύρω | σέρνω, τραβώ, ρίχνω | ||
| ταπάντσ̌αν | όπλο | tabanca | |
| τρυγόνα | το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| φιστάν’ | φουστάνι | fistan<fustān | |
| φιστάνι | φουστάνι | fistan<fustān<piştān | |
| φωλέαν | φωλιά | ||
| χορτάζ’νε | χορτάζουν | ||
| χώρας | ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς | ||
| ωβάζ’νε | κάνουν αβγά |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 