Χ̌υτόν

Έλα, πουλόπο μ’, μετ’ εμέν,
λελεύω εγώ την ὲλα σ’!
Έλα, πουλόπο μ’, μετ’ εμέν,
γουρπάν’ εγώ σην ὲλα σ’
Το τουλουμόπο μ’ θα παίζω,
’κι θα ’γροικά κανένας
Εγώ θα παίζω το τουλούμ’
’κι θα ’γροικά κανένας

Τούλα, τούλα -λα,
α-λα, τούλα -λα,
το ταούλ’ και -ν- η ζουρνά
παρεβγάλλ’νε μας πουρνά
Το ταούλ’ έτον πετσένιον
κι η ζουρνά μ’ κοκκυμελένιον
Τη ζουρνάς ι-μ’ το τσιμπόν’,
ίλιαμ όντες θυμών’
Το ταούλ’ και το κοπάλ’
όντες κοπανίζ’ τ’ ομάλ’
χαμογελούν οι νυφάδες
και δα̤κρούνε οι χ̌εράδες

Χάραξεν η ανατολή,
εφώταξεν η μέρα
Γουρπάν’ εγώ να ’ίνουμαι
σ’ εμόν την περιστέραν

Τούλα, τούλα -λα,
α-λα, τούλα -λα,
το ταούλ’ και -ν- η ζουρνά
παρεβγάλλ’νε μας πολλά
Το ταούλ’ έτον πετσένιον,
η ζουρνά μ’ μαλαματένιον
Τη ζουρνάς ι-μ’ το τσιμπόν’,
ίλιαμ όντες θυμών’
Το ταούλ’ και το κοπάλ’
όντες κοπανίζ’ τ’ ομάλ’
χαμογελούν οι νυφάδες
και δα̤κρούνε οι χ̌εράδες