Αποπάν’ καικά

Έχ̌’ κι έρ’ται ο Γιακούπ-αγάς, [Ελένε!]
τέρεν την ’τοιμασία σ’
[Ωφ, ωφ!/έλα -ν- έλα]
Την πόρτα σ’ άφ’ς ακράνοιχτον [Ελένε!]
θα μπαίνω ση φωλέα σ’
[Ωφ, ωφ!/έλα -ν- έλα]

Έχ̌’ κι έρ’ται ο Γιακούπ-αγάς [Ελένε!]
Τέρεν το χαζιρλούκι σ’
[Ωφ, όι!/έλα -ν- έλα]
Θα έρχουμαι και σην κατσ̌ά σ’ [Ελένε!]
θα σ’κώνω το τιρλούκι σ’¹
[Ωφ, όι!/έλα -ν- έλα]

Εγώ εσέν, εσύ εμέν [Ελένε!]
πασ̌κείμ’ ’κι αροθυμούμε;
[Ωφ, ωφ!/έλα -ν- έλα]
Τ’ έναν τ’ άλλο να ’λέπομε [Ελένε!]
καμίαν ’κ’ επορούμε
[Ωφ, ωφ!/έλα -ν- έλα]

Κορώνα μ’, σύρον την περτέ σ’, [ασ’χώρετον]
χαμέλωσον τη λάμπαν
[Όι, όι!/έλα -ν- έλα]
Έλα -ν- ας αναπάουμες, [ασ’χώρετον]
πασ̌κείμ’ θα ζούμε πάντα;
[Όι, όι!/έλα -ν- έλα]