Στιχουργοί: Σάββας Τσενεκίδης
Συνθέτες: Στάθης Πορφυρίδης
Πέει με, πουλί μ’, αν χ̌αίρεσαι όσον ντο είμες χώρι͜α γιόξαμ’ σο ψ̌όπο σ’ κείντανε τ’ εγάπ’ς τα μοθοπώρι͜α; Ποίος εμέν να εγροικά; Ποίος θα σύρ’ τον πόνον; Τα νεότητα μ’ έφαγα αρ’ για τ’ ατέν και μόνον Αροθυμία σ’ έν’ γομάρ’ ση ράχ̌ι͜α μ’ φορτωμένον Είπες με πως θα έρχ̌εσαι κι ακόμαν αναμένω Ποίος εμέν να εγροικά; Ποίος θα σύρ’ τον πόνον; Τα νεότητα μ’ έφαγα αρ’ για τ’ ατέν και μόνον Τα τέρτι͜α ντο εδώκες με έχ’ ατα τιζεμένα Μόνον ατά επέμ’νανε σην ψ̌η μ’ συνορθι͜ασμένα Ποίος εμέν να εγροικά; Ποίος θα σύρ’ τον πόνον; Τα νεότητα μ’ έφαγα αρ’ για τ’ ατέν και μόνον
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αροθυμία | νοσταλγία | ||
| ατά | αυτά | ||
| ατα | αυτά | ||
| ατέν | αυτήν | ||
| γιόξαμ’ | ή μήπως | yoksa+μη | |
| γομάρ’ | φορτίο (από ξύλο ή χόρτα) που το έφεραν στην πλάτη ή στην ράχη ζώου | ||
| εγάπ’ς | αγάπης | ||
| εγροικά | καταλαβαίνει | ||
| εδώκες | έδωσες | ||
| είμες | είμαστε | ||
| έν’ | είναι | ||
| επέμ’νανε | απόμειναν | ||
| κείντανε | κείτονται, ξαπλώνουν | ||
| μοθοπώρι͜α | φθινόπωρα | ||
| νεότητα | νιότη, νιάτα | ||
| πέει | (προστ.) πες | ||
| ποίος | (ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος | ||
| ράχ̌ι͜α | ράχη, πλάτη | ||
| συνορθι͜ασμένα | τακτοποιημένα, διορθωμένα | ||
| σύρ’ | σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει | ||
| τέρτι͜α | καημοί, βάσανα, στενοχώριες | dert | |
| τιζεμένα | αραδιασμένα, βαλμένα στη σειρά | dizmek | |
| χώρι͜α | χωριστά | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌όπο | ψυχούλα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αροθυμία | νοσταλγία | ||
| ατά | αυτά | ||
| ατα | αυτά | ||
| ατέν | αυτήν | ||
| γιόξαμ’ | ή μήπως | yoksa+μη | |
| γομάρ’ | φορτίο (από ξύλο ή χόρτα) που το έφεραν στην πλάτη ή στην ράχη ζώου | ||
| εγάπ’ς | αγάπης | ||
| εγροικά | καταλαβαίνει | ||
| εδώκες | έδωσες | ||
| είμες | είμαστε | ||
| έν’ | είναι | ||
| επέμ’νανε | απόμειναν | ||
| κείντανε | κείτονται, ξαπλώνουν | ||
| μοθοπώρι͜α | φθινόπωρα | ||
| νεότητα | νιότη, νιάτα | ||
| πέει | (προστ.) πες | ||
| ποίος | (ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος | ||
| ράχ̌ι͜α | ράχη, πλάτη | ||
| συνορθι͜ασμένα | τακτοποιημένα, διορθωμένα | ||
| σύρ’ | σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει | ||
| τέρτι͜α | καημοί, βάσανα, στενοχώριες | dert | |
| τιζεμένα | αραδιασμένα, βαλμένα στη σειρά | dizmek | |
| χώρι͜α | χωριστά | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌όπο | ψυχούλα |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 