Εψόφεσαν τα πρόατα μ’

Εψόφεσαν τα πρόατα μ’,
θα πουλώ το τσ̌ατίρι μ’
Ατέ η τρυγονίτσα μου
’κ’ εξέρ’ το μεκατίρι μ’

Ανάθεμα το διάταγμα σ’
και την στράταν ντο δείκ’ς με
Πουλί μ’ θα έρ’ται ένας καιρός
θα αραεύ’ς, ’κι θα ευρήκ’ς με

Αρ’ άντρας ι-σ’ του σ̌κύλ’ ο γιον
’κ’ εξέρ’ το μεκατίρι σ’
Πώς ταγιανίζ’ το ψ̌όπον ατ’
και χαλάν’ το χατίρι σ’;

Το μεκατίρι μ’ να έξερες
κι εσάευες με ολίγον
Άμον εσέν ’κι θ’ έτονε
αρ’ άλλεν σο χωρίον