Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Θα ευτάω έναν σεβτι͜αλούκ’ αδά σα σιμοχώρι͜α Θα κουβαλώ και φάζ’ ατο αγρόμηλα και μόρι͜α Αηλί εμέν ντο έπαθα κι άλλα πρέπ’ να παθάνω Το ταπιέτ’ τ’ς απ’ εμπροστά έπρεπε να μαθάνω Αρ’ τ’ άγρι͜α τα μεσάνυχτα κελαηδούνε τ’ αηδόνια Ακού’ ατα και χάν’ντανε τη καρδι͜άς ι-μ’ τα πόνια Ατό τ’ ομματοτέρεμα σ’ εμέν θα παλαλών’ με Γιατρός ’κι θα ευρίεται σον κόσμον να λαρών’ με Νασάν εσάς, ψηλά ραχ̌ι͜ά με τ’ άγρι͜α τα πουλία Κελαηδούνε μεσανυχτί’ και χ̌αίρεται η καρδία μ’ Αηλί εμέν, αηλί κι εσέν, ν’ αηλί τσοι δύ’ς εντάμαν Οφέτος αν ’κι χ̌αίρουμες του χρόν’ να μ’ επροφτάνα
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αγρόμηλα | άγρια μήλα | ||
| αδά | εδώ | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατα | αυτά | ||
| δύ’ς | δύο | ||
| εμπροστά | μπροστά, πρωτύτερα | ||
| εντάμαν | μαζί | ||
| ευρίεται | βρίσκεται | ||
| ευτάω | κάνω, φτιάχνω | εὐθειάζω | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαρών’ | γιατρεύει, θεραπεύει | ||
| μαθάνω | μαθαίνω | ||
| μεσανυχτί’ | την ώρα του μεσονυχτίου | ||
| μόρι͜α | βατόμουρα | μόρον | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| νασάν | χαρά σε | ||
| ομματοτέρεμα | βλέμμα, ματιά | ||
| οφέτος | φέτος | ||
| παθάνω | παθαίνω | ||
| παλαλών’ | τρελαίνει | ||
| πόνια | (ονομ.) πόνοι, (αιτ.) πόνους | ||
| πρέπ’ | ταιριάζει/ω | ||
| ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
| σεβτι͜αλούκ’ | έρωτας | sevdalık | |
| σιμοχώρι͜α | γειτονικά/κοντινά χωριά | ||
| ταπιέτ’ | συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου | tabiat/ṭabīʿat | |
| τσοι | τους/τις | ||
| φάζ’ | ταΐζω/ει | ||
| χ̌αίρουμες | χαιρόμαστε | ||
| χάν’ντανε | χάνονται, διώχνονται |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αγρόμηλα | άγρια μήλα | ||
| αδά | εδώ | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατα | αυτά | ||
| δύ’ς | δύο | ||
| εμπροστά | μπροστά, πρωτύτερα | ||
| εντάμαν | μαζί | ||
| ευρίεται | βρίσκεται | ||
| ευτάω | κάνω, φτιάχνω | εὐθειάζω | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαρών’ | γιατρεύει, θεραπεύει | ||
| μαθάνω | μαθαίνω | ||
| μεσανυχτί’ | την ώρα του μεσονυχτίου | ||
| μόρι͜α | βατόμουρα | μόρον | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| νασάν | χαρά σε | ||
| ομματοτέρεμα | βλέμμα, ματιά | ||
| οφέτος | φέτος | ||
| παθάνω | παθαίνω | ||
| παλαλών’ | τρελαίνει | ||
| πόνια | (ονομ.) πόνοι, (αιτ.) πόνους | ||
| πρέπ’ | ταιριάζει/ω | ||
| ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
| σεβτι͜αλούκ’ | έρωτας | sevdalık | |
| σιμοχώρι͜α | γειτονικά/κοντινά χωριά | ||
| ταπιέτ’ | συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου | tabiat/ṭabīʿat | |
| τσοι | τους/τις | ||
| φάζ’ | ταΐζω/ει | ||
| χ̌αίρουμες | χαιρόμαστε | ||
| χάν’ντανε | χάνονται, διώχνονται |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 