Ο ρωσοπρόσφυγας

Αχ! Αγλήγορα για γραψέστε με
σο κατάλογον τη βαπορί’
Και στειλέστε με, γουρταρέψτε με
αδά να ζει κανείς ’κ’ επορεί

Πέει με τ’ όνομα σ’, τη φαμέλια σ’
και σον τόπον που θέλτς ξαν να πας
Ας σο Φινοτντέλ Ατνασ̌ένιε¹
δέβα φέρον, τιδέν ’κ’ εχρωστάς

Εμέν λένε με φιλελεύθερε,
Παπαδόπουλε, κυρ Παντελή
Κι ατείν’ λένε με τσ̌ουβάλ’ εύκαιρον
σα ποδάρι͜α να στέκ’ ’κ’ επορεί

Με τα αίματα μ’ τ’ οσπίτ’ έχτισα
έναν μέγαρον γοτσ̌ά γιαπίν
Κι ατείν’ λένε με «ατό τ’ εσόν ’κ’ έν’»,
ντό θ’ ευτάγω αΐκον ζωήν;