Έναν εγκάλια ορώματα

Έναν εγκάλια ορώματα,
τα θάρρι͜α μ’ έναν δράμιν
Απέσ’ σην ψ̌η σ’ να θέκ’ ατα
θα σύρτς ατα σο γιάνιν

Φά’ με, φά’ με, φά’ με φά’ με
Για τ’ εσέν εγώ θα χάμαι 
Αν ίσως λέω ψέματα,
πουλί μ’, ανάθεμά με

Να έμ’ δακρόπον τη σεβτάς
ας σ’ ομμάτι͜α σ’ να εβγαίνω
Να ευτάει με ο κρύον κροσταλλίδ’,
σα μάγ’λα σ’ ν’ απομένω

Φά’ με, φά’ με, φά’ με φά’ με
Για τ’ εσέν εγώ θα χάμαι 
Αν ίσως λέω ψέματα,
πουλί μ’, ανάθεμά με

Όντες έρχ̌εσαι εσύ σο νου μ’
τ’ απέσ’ ι-μ’ πώς χουλείται!
Αέρα σ’, ψ̌ήκα μ’, μαναχόν
αρ’ για τ’εμέν κανείται

Φά’ με, φά’ με, φά’ με φά’ με
Για τ’ εσέν εγώ θα χάμαι 
Αν ίσως λέω ψέματα,
πουλί μ’, ανάθεμά με

Με το ταχμίν ιλιαευτά
θα έρχουμαι σο γιάνι σ’
Τ’ ανάσμα μ’ σο κιορτάν’ σ’ θα κρούει
και μερμηκιά τ’ απάν’ ι-σ’

Φά’ με, φά’ με, φά’ με φά’ με
Για τ’ εσέν εγώ θα χάμαι 
Αν ίσως λέω ψέματα,
πουλί μ’, ανάθεμά με