Ελένη μ’

Ντό έ͜εις, πουλί μ’, κι όλον τυρι͜αννί͜εις με; -ν-
Κάθεσαι και τρως τ’ εμόν τη ψ̌ην
Κι άμον το μωρόν εμέν κλαινί͜εις με -ν-
Άι! Ελένη μ’,
ντό να ’φτάω αΐκον ζωήν;

Έι! Πουλί μ’!
Έφαες την ψ̌η μ’!
Έφαες το καρδόπο μ’
κι όλεν τη ζωή μ’!

Γιάμ’ εμάεψαν εσέν, πουλόπο μ’;
Δέβα ας δεβά͜ει σε ένας ποπάς
και μη τυρι͜αννί͜εις τ’ εμόν το ψ̌όπον,
Άι! Ελένη μ’,
κι άλλο παλαλά εσύ μ’ ευτάς

Έι! Πουλί μ’!
Έφαες την ψ̌η μ’!
Έφαες το καρδόπο μ’
κι όλεν τη ζωή μ’!

Άλλο ’κ’ επορώ να ταγιανίζω
με τα παλαλά εσύ ντ’ ευτάς
Θα παίρω το κιφάλι μ’ και θα φεύω
Άι! Ελένη μ’,
ατότε την αξία μ’ θα εγροικάς

Έι! Πουλί μ’!
Έφαες την ψ̌η μ’!
Έφαες το καρδόπο μ’
κι όλιον τη ζωή μ’!

Ελένη μ’
Έφαες την ψ̌η μ’!
Έφαες το καρδόπο μ’
κι όλεν τη ζωή μ’!