’Κι πιστεύ’ με

Τρώ͜ει με η αροθυμία σ’
τ’ εσόν ο καημόν
Νασάν που είναι όλ’ εντάμαν,
βάι! σο μαναχόν

Τα σιδέρ’τα με τα δάκρυ͜α μ’
αν ταράουνταν
Καίουνταν, φέρ’νε και βρούλας
αμὰν λύουνταν

♫

’Κι πιστεύ’ με, ’κι πιστεύ’ με
πόσον αγαπώ ατο
Έναν ώραν αν ’κ’ ελέπ’ α’
πάω κι αραεύ’ ατο

Έλα, ρίζα μ’, έλα, γιαβρί μ’,
τζ̌ιγ̆ερόπο μ’, μετ’ εμέν
Έλα, έμπα σην εγκάλι͜α μ’
και το ψ̌όπο μ’ ας εβγαίν’

Η καρδία μ’ και το ψ̌όπο μ’,
έλα, τέρεν πώς πονούν!
Τ’ ομματόπα μ’ να κορούνταν
αν αλλού κέσ’ θα τερούν

Έλα, ρίζα μ’, έλα, γιαβρί μ’,
τζ̌ιγ̆ερόπο μ’, μετ’ εμέν
Έλα, έμπα σην εγκάλι͜α μ’
και το ψ̌όπο μ’ ας εβγαίν’

Σ’ έναν γιάν’ όλον ο κόσμον
και σο άλλον είσαι εσύ
Ντό να ’φτάω και να είμαι
πάντα μετ’ εσέν μαζί;

Έλα, ρίζα μ’, έλα, γιαβρί μ’,
τζ̌ιγ̆ερόπο μ’, μετ’ εμέν
Έλα, έμπα σην εγκάλι͜α μ’
και το ψ̌όπο μ’ ας εβγαίν’

Έλα, ρίζα μ’, έλα, γιαβρί μ’,
τζ̌ιγ̆ερόπο μ’, μετ’ εμέν
Έλα, έμπα σην εγκάλι͜α μ’
και το ψ̌όπο μ’ ας εβγαίν’