Έρθες σ’ όρωμα μ’

Έρθες σ’ όρωμα μ’ οψέ,
όλια απάν’ ι-σ’ φωτεινά
Ένοιξα τ’ εγκαλιόπο μ’,
εχάθες άμον ισ̌κιά

Πού εφέκες με, πουλί μ’,
και χαπέρ’ άλλο ’κι δί’ς;
Ντ’ αναμένω να̤φιλά̤ν,
απ’ εκέσ’ ’κ’ έρ’ται κανείς

Αληγόρεσες να παίρτς
τη στράταν ντο πάει μακρά
Ους να χ̌αίρεται η ψ̌η μ’
ξαν τ’ ομμάτι͜α μ’ σκοτεινά

Πού εφέκες με, πουλί μ’,
και χαπέρ’ άλλο ’κι δί’ς;
Ντ’ αναμένω να̤φιλά̤ν,
απ’ εκέσ’ ’κ’ έρ’ται κανείς

Τα φτερά σ’ πάντα ανοιχτά,
έσ’νε τ’ ουρανού πουλίν
Έμαθες σα υψηλά
και ’κ’ επόρεσες ση γην

Πού εφέκες με, πουλί μ’,
και χαπέρ’ άλλο ’κι δί’ς;
Ντ’ αναμένω να̤φιλά̤ν,
απ’ εκέσ’ ’κ’ έρ’ται κανείς