Έταιρον κι η λυγερή

Έταιρον κι η λυγερή
πάν’ όλιον τον ποταμόν
Έταιρον επέρνιξεν
λυγερή ’κ’ επόρεσεν

-Πέρνιξον με -ν-, Έταιρε,
το τσ̌αρκούλι μ’ δίω σε
-Νι͜ά περνήν περνίζω σε,
νι͜ά τσ̌αρκούλιν παίρω σε

-Πέρνιξον με -ν-, Έταιρε,
το ζωνάρι μ’ δίω σε
-Το ζωνάρ’ τ’ εσόν ας έν’,
άλλο τάμαν τάξον με

-Πέρνιξον με -ν-, Έταιρε,
το βραχ̌ι͜άλι μ’ δίω σε
-Ντό να ’φτάγω τ’ άκλερον;
τ’ άψιμον να καίει ατο
Άλλο τάμαν τάξον με
κι εγώ εσέν περνίζω σε -ν

-Ας σην ψ̌η μ’ κι αλλέτερα
τ’ άλλα όλα δίω σε

Ας σο χ̌έρ’ επέρπαξεν
κι ατέν πέραν έσυρεν 

-Δος με, κόρη, ντ’ έταξες
την φιλιάν ντ’ ετάγαμε
-Έμπρι͜α μουν λιβάδια είν’,
πάω εκεί και δίω σε

-Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε
-Δος με, κόρη, ντ’ έταξες
την φιλιάν ντ’ ετάγαμε

-Έμπρι͜α μουν λιβάδι͜α είν’
πάω εκεί και δίγω σε
Κι ακεί πέραν κόμι͜α είν’
πάω εκεί και δίγω σε

-Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε
Αρ’ δος, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε

-Δέξτε͜ ατον τη σ̌κύλ’ τον γιον!
Εγώ ’δέν ’κι δίγ’ ατον!