Θερίον

Ποιο είναι τούτο το θερίο
με φρύδια γιαταγάνια
καβάλα απάνω στ’ άλογο
να σκίζει τα ρουμάνια;

♫

Έι, ρίζα μ’, για σταθέστεν!
Για πέτε με -ν- τίνος έν’ αού’ το παλληκάρ’,
απόθεν έν’ και ποία είν’ τα γονα̤κά τ’;

♫

Βασίλ-ουστά τον λέγανε
αμάν, γιάβρουμ, γιάβρουμ

Την ώρα που πολέμαγε
και σφύριζε το βόλι
Ψηλά την ουρανόπορτα
ορθάνοιχτη κρατούσε [χάι! χάι!]

Εκεί του στήναν παγανιά
διαβόλοι και τριβόλοι
Κι εκεί ψηλά το μπόι του
η πόρτα δεν χωρούσε [χάι! χάι!]

Ποιος είναι αυτός με τ’ άρματα,
τα μαύρα τα πεσλίκια
κι οπού περνάει καρπίζουνε
στους κλώνους φυσεκλίκια;

♫

Έι, παιδία! 
Ατόσον χρονών ένουμ’νε
πολλά κι ολίγα είδα
ὰμα, άμον ατό το παλληκάρ’
πουδέν καμίαν ’κ’ είδα!

♫

Βασίλ-ουστά τον λέγανε
αμάν, γιάβρουμ, γιάβρουμ

Μες στον χορό τα μάτια του
διπλές φωτιές πετούσαν
Οι κεμεντζέδες στέναζαν
κι αυτός χορεύει ακόμα [χάι! χάι!]

Στα χέρια του π’ ανέμιζαν
σπαθιά λαμποκοπούσαν
Άνοιγαν οι πατούσες του
λακούβες μες στο χώμα [χάι! ×5]