Στιχουργοί: Βασίλης Μιχαηλίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Άμον αητέντς περήφανος λάσ̌κεται -ν- τα ραχ̌ία Ατός απέσ’ ατ’ κουβαλεί ρωμαίικον καρδίαν Έμπρα̤ πάει ο Κοτσ̌ά-Αναστάσ’, οπίσ’ τα παλληκάρα̤ Σ’ ατείντς πουλόπα κελαηδούν, χ̌αίρουνταν τα παρχάρα̤ Κρούει, πολεμά με τοι Τουρκάντς, σο άψιμον εμπαίνει Ν’ αηλί εσέν, Λιβά-Πασ̌ά, ξαν νικητής εβγαίνει! «Δος τ’ άρματα!» εκούιξαν ατόν άμον ντο είδαν «Μολών λαβέ» απέντεσεν¹ άμον το Λεωνίδαν
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αητέντς | αητός | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| άρματα | όπλα | armum | |
| ατείντς | αυτούς | ||
| ατός | αυτός | ||
| άψιμον | φωτιά | ||
| δος | δώσε | ||
| εκούιξαν | φώναξαν, λάλησαν, κάλεσαν κπ ονομαστικά | ||
| έμπρα̤ | μπροστά | ||
| κοτσ̌ά | πολύ μεγάλο, τεράστιο | koca | |
| κρούει | χτυπάει | κρούω | |
| λάσ̌κεται | περιφέρεται, τριγυρνά, περιπλανιέται | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| παλληκάρα̤ | παλληκάρια | παλληκάριον<πάλληξ, πάλλαξ | |
| παρχάρα̤ | ορεινοί τόποι θερινής βοσκής | ||
| πασ̌ά | πασά (βαθμός ή τίτλος τιμητικός ανώτατου πολιτικού ή στρατιωτικού επί Οθωμ. Αυτοκρατορίας), (καθομ.) άρχοντα, τιμητική προσφώνηση μεγαλύτερου αδελφού | paşa | |
| πουλόπα | πουλάκια | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| ρωμαίικον | αυτό που είναι των Ρωμιών, ελληνικό | ||
| τοι | τους/τις | ||
| Τουρκάντς | Τούρκους | ||
| χ̌αίρουνταν | χαίρονται |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αητέντς | αητός | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| άρματα | όπλα | armum | |
| ατείντς | αυτούς | ||
| ατός | αυτός | ||
| άψιμον | φωτιά | ||
| δος | δώσε | ||
| εκούιξαν | φώναξαν, λάλησαν, κάλεσαν κπ ονομαστικά | ||
| έμπρα̤ | μπροστά | ||
| κοτσ̌ά | πολύ μεγάλο, τεράστιο | koca | |
| κρούει | χτυπάει | κρούω | |
| λάσ̌κεται | περιφέρεται, τριγυρνά, περιπλανιέται | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| παλληκάρα̤ | παλληκάρια | παλληκάριον<πάλληξ, πάλλαξ | |
| παρχάρα̤ | ορεινοί τόποι θερινής βοσκής | ||
| πασ̌ά | πασά (βαθμός ή τίτλος τιμητικός ανώτατου πολιτικού ή στρατιωτικού επί Οθωμ. Αυτοκρατορίας), (καθομ.) άρχοντα, τιμητική προσφώνηση μεγαλύτερου αδελφού | paşa | |
| πουλόπα | πουλάκια | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| ρωμαίικον | αυτό που είναι των Ρωμιών, ελληνικό | ||
| τοι | τους/τις | ||
| Τουρκάντς | Τούρκους | ||
| χ̌αίρουνταν | χαίρονται |
¹ Αδόκ. τύπος αντί του επέντεσεν.
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 