Στέφανα χαρεμένα

Δύο λουλούδι͜α κόκκινα -ν-
εκράτ’νες σο χ̌ερόπο σ’
Τ’ έναν εχάρτσες ατο εμέν
κι ένοιξες το καρδόπο σ’

Λέγ’νε με, λέγ’νε με,
ν’ αγαπάς την έμορφον
Π’ έν’ άμον το λουλουδόπον
ανθισμένον σο κλαδόπον

Φανέρωσες με την εγάπ’,
έψ̌ες σην ψ̌η μ’ φωτίαν
Και με το πρώτο φίλεμα σ’
εβρούλτσες την καρδία μ’

Ένοιξες το καρδόπο σ’,
εδέκες με το ψ̌όπο σ’
Κι απάν’ σο γλυκοχάραμαν
ερρούξα σ’ εγκαλόπο σ’

Εγάπ’ εμουν έτον γραφτόν
απέσ’ σα λουλουδόπα 
Ερίζωσεν κι εκλάδωσεν
απέσ’ σα δύο ψ̌όπα

Λουλούδι͜α ευωδισμένα,
λουλούδι͜α μυρωμένα
Και στέφανα -ν- εγέντανε
τα δύο χαρεμένα