Γιατρικόν σ’ εμέν ’κ’ ευρέθεν

Γιατρικόν σ’ εμέν ’κ’ ευρέθεν,
ας σο στόμα μ’ η ψ̌η μ’ ’ξέβεν
Τ’ ομματόπα μ’ σκοτεινεύ’νε
’σκάλωσαν κι άλλο ’κ’ ελέπ’νε
Μάνα, τ’ ομμάτα̤ σ’ δα̤κρύνε
κι εμέν ατά ξάι ’κ’ ελέπ’νε

Μανίτσα μ’, κράτ’ τη καρδία σ’,
έ͜εις και τ’ άλλα τα παιδία σ’
Αέτσ’ έτονε γραμμένον
η καρδά̤ μ’ να έν’ καμένον
Ας σην ώρα ντ’ εγεννέθα
άσπρον ημέραν ’κ’ έλεπα

Μανίτσα μ’, παρακαλώ σε
μίαν κι άλλο ας φιλώ σε
Θάψον με σουμά σον κύρη μ’
και μη χαλάντς το χατίρι μ’
Να τοπλαύ’ς τα τσ̌ιτσ̌εκόπα,
να πλουμί͜εις δύο ταφόπα