Ούλ’ αντάμα σο ταφί σ’

Ο δίσκος αυτός είναι αφιερωμένος από τον Ακρίτα του Πόντου, Κώστα Παπαδόπουλο, στον αδικοχαμένο λυράρη και τραγουδιστή, Κωστίκα Τσακαλίδη

♫

Για τ’ εσέν κλαίνε, Κωστίκα μ’,
ούλ’ αντάμαν σο ταφί σ’
Τ’ αδελφόπα σ’, τα παιδία σ’,
οι φίλ’ ούλ’ κι οι συγγενείς

Ορφανά εφέκες τώρα
τ’ έμορφα τρία παιδία σ’
Και για τη κληρονομία σ’
’φέκες μας τα τραγωδίας

Ση Δράμα χαπάρ’ επέραν
ο κόσμον και γειτονάδες
Κλαίν’ τα νιάτα σ’, τ’ εμορφάδα σ’,
κορτσόπα και οι μανάδες

Κράνιτσα¹ όμορφο χωρίον,
έχασες συ τον λυράρη σ’
άντζ̌α εσέβεν σο ταφόπον
τ’ έμορφον το παλληκάρι σ’

Κλαίν’ ομμάτα̤ και καρδίας,
Κώστη μ’, τα τρία παιδία σ’
Ορφανά ατά επέμ’ναν
ας σην μάναν κι απ’ εσέναν

Εσέβες σο μαύρον χώμαν
κι εμάς ξάι πώς ’κι νουνί͜εις!
Γιάμ’ θαρρείς θα πας, Κωστίκα μ’,
κι οπίσ’ θα ξαναγυρί͜εις;