.
.
Ακρίτας του Πόντου Νο3

Έφυγαν τ’ εμά τα χρόνα̤

Έφυγαν τ’ εμά τα χρόνα̤
fullscreen
Έφυγα εγώ ας σην Ελλάδαν
δεκαοχτώ χρονών παιδόπον 
ούι! σην ξενιτει͜άν
’Δέβανε τα είκοσ’ χρόνα̤,
τα μαλλία μ’ άσπρα χ̌ι͜όνα̤
Ιχ!/Ωχ-ε! ν’ αηλί εμέν!

’Δέβανε τ’ εμά τ’ αχούλα̤,
όι!/εχ! μάνα μ’, άμον βαγόνα̤
ούι! σην ξενιτει͜άν
Να δουλεύω σα γιαπία
και σοι ξένων τη δουλείαν,
σα εργοστάσια

Θα κλώσκουμαι σην εγκάλα̤ σ’,
να χορτάζω εγώ τα χάδα̤ σ’,
μανίτσα μ’, τ’ εσά
Ούι! Σο τσ̌όλ’ σην ξενιτείαν
’κι τελείται η δουλεία
εχ! κι/και -ν- εγέρασα
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
αηλίαλίμονο ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
ας σηναπ’ την ασό σην (από την)
αχούλα̤μυαλά akıl/ʿaḳl
γιαπίαημιτελές οικοδομές yapı
’δέβανε(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν διαβαίνω
δουλείαδουλειά, εργασία
δουλείανδουλειά
εγέρασαγέρασα
εγκάλα̤αγκαλιά
εμάδικά μου
εσάδικά σου/σας
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κλώσκουμαιγυρίζω, επιστρέφω
ν’ αηλίαλίμονο μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
παιδόπονπαιδάκι
σοιστους/στις, τους/τις
τελείται(αμτβ.) τελειώνει, εξαντλείται, μτφ. πεθαίνει
τσ̌όλ’έρημο, ερημικό çöl
χ̌ι͜όνα̤χιόνια
χάδα̤χάδια
χορτάζωχορταίνω
χρόνα̤χρόνια
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
αηλίαλίμονο ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
ας σηναπ’ την ασό σην (από την)
αχούλα̤μυαλά akıl/ʿaḳl
γιαπίαημιτελές οικοδομές yapı
’δέβανε(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν διαβαίνω
δουλείαδουλειά, εργασία
δουλείανδουλειά
εγέρασαγέρασα
εγκάλα̤αγκαλιά
εμάδικά μου
εσάδικά σου/σας
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κλώσκουμαιγυρίζω, επιστρέφω
ν’ αηλίαλίμονο μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
παιδόπονπαιδάκι
σοιστους/στις, τους/τις
τελείται(αμτβ.) τελειώνει, εξαντλείται, μτφ. πεθαίνει
τσ̌όλ’έρημο, ερημικό çöl
χ̌ι͜όνα̤χιόνια
χάδα̤χάδια
χορτάζωχορταίνω
χρόνα̤χρόνια
Έφυγαν τ’ εμά τα χρόνα̤

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost