Έλα, πουλί μ’, ας σα μακρά

Τ’ ομμάτα̤ τ’ς μεγάλα είναι κι έμορφα
Έχ̌’ α̤τα τ’ εμόν το γιαβρίν [γιαρ, γιαρ, αμάν]
Έχ̌’ και πείσματα τρανά τ’ εμόν το γιαβρίν
[αχ!] και κάφ’ν’ ατά το ψ̌όπο μ’ [βάι! ν’ αηλί εμέν!]

Στείλω εγώ τ’ ομματόπα μ’ σ’ εμόν το γιαβρίν
[αχ!] ντο είναι δα̤κρωμένα [γιαρ, γιαρ, αμάν]
Στείλω εγώ τα χ̌ειλόπα μ’ σ’ εμόν το πουλίν
[αχ!] ντο είναι παγωμένα [βάι! ν’ αηλί εμέν!]

Έλα, πουλί μ’, ας σα μακρά, έμορφον,
[αχ!] αγλήγορα ας σα ξένα [γιαρ, γιαρ, αμάν]
Ένοιξα εγώ τ’ εγκαλόπο μ’ για τ’ εσέν,
φύγον κι έλα μετ’ εμέναν [και νασάν εμέν!]