Τιβτικανίτσα

Είνας κουτσ̌ή ’ξυπόλ’τον έν’,
[τρυγόνι μ’, τρυγονίτσα μ’]
απάν’ σον πάγον πορπατεί
παλάλα και τσουνίτσα

Τον Θεόν ξάι ’κι φοβάται
σ’κούται άν’ και πάει και χάται
Νέ τα χ̌ι͜όνι͜α, νέ το κρύον
λογαρι͜άζ’ και τα παρχάρα̤

Επίασε με -ν- ας σο χ̌έρ’
[τρυγόνι μ’, τρυγονίτσα μ’]
’σύρε με -ν- απάν’ σο πάγον
ατέ η τιβτικανίτσα

Πέντε μήνας, πέντε χρόνα̤
κι άλλ’ ατόσα να δα̤βαίν’νε
Ας σα χ̌ι͜όνι͜α κι ας σον πάγον
’κ’ επορούν ατέ να φέρ’νε

Ας σο χ̌έρι μ’ εγλοίεσεν
[τρυγόνι μ’, τρυγονίτσα μ’]
Ερρούξεν απάν’ σο πάγον
και μα την Παναΐτσαν

Έλα δος με το χ̌ερόπο σ’,
λελεύω, πουλί μ’, το ψ̌όπο σ’
Άσ’ τα χ̌ι͜όνι͜α και τον κρύον
κι έλα ας πάμε σο χωρίον