Το διαβατήριο

Άλλο, άλλο σην ξενιτείαν ’κι πάω
ώσπου ν’ αποθάνω εγώ
Άλλο, άλλο διαβατήριον ’κ’ εβγάλλω
σα ξένα να δουλεύω

Εκεί έκαψα την ψ̌η μ’,
έντον ημ’σόν η ζωή μ’,
εχάθεν η υπομονή μ’

Άλλο, άλλο αροθυμία ’κι βάλλω
ση μάνα μ’ και σον κύρη μ’
Άλλο, άλλο σα ξένα χ̌έρι͜α ’κι αφήνω
να τερούνε το παιδί μ’

Εκεί έκαψα την ψ̌η μ’,
έντον ημ’σόν η ζωή μ’,
εχάθεν η υπομονή μ’

Άλλο, άλλο ’κεί που ’κι χουλέν’ ο ήλιον,
μανίτσα μ’, ’κ’ εβγαίνω εγώ
Άλλο, άλλο σε τυρα̤ννισμένον στράταν,
μανίτσα μ’, ’κι πορπατώ

Εκεί έκαψα την ψ̌η μ’,
έντον ημ’σόν η ζωή μ’,
εχάθεν η υπομονή μ’