Θεία μ’, ’κι τρώω το φαΐ σ’

Θεία μ’, ’κι τρώω το φαΐ σ’,
’κι τρώω τα χαψία σ’
Την κουτσ̌ή σ’ αν πιάν’ ατεν
θ’ αχπάνω τα μαλλία τ’ς

Θεία μ’, πέει το κορτσόπο σου
πολλά μη τυρα̤ννίζ’ με
Σίτα̤ κοιμούμαι έμορφα
χαντυλλά̤ζ’ κι εγνεφίζ’ με

Θειίτσα μ’, ποδεδίζω σε,
φιλώ τα ποδαρόπα σ’!
Έπαρ’ με είναν πετεινόν
απέσ’ σα νοσσακόπα σ’

Θεία μ’, εσύ ’κι αντρί͜εις ατεν,
το κορίτσ’ λέει «θ’ αντρίζω»
Αΐκον αχουλίν κορίτσ’
εγώ να ποδεδίζω!