Όνταν ακούς το λαλόπο μ’

Όνταν ακούς το λαλόπο μ’,
πουλί μ’, όντες κοιμάσαι
’Κι λες «γεργάνι μ’ άκλερον,
από ’πάν’ ι-μ’ να χάσαι»;
 
Τα στράτα σ’ ’κι βαραίνουμαι,
τα γόνατα μ’ κι τσ̌ίζω
Θα πάω και θα έρχουμαι,
το καρδόπο σ’ θα χτίζω
 
Τη κεμεντζ̌ές το παίξιμον,
τη κεμεντζ̌ές τ’ ωτία
Ευτάνε με και λάσκουμαι
μεσανυχτί’ σκοτία
 
Αγάπα με, τσούνας κουτάβ’,
και καν’νάν μη φοάσαι
Το κεμεντζ̌όπο μ’ μαξιλάρ’
θα θέκω και κοιμάσαι