Πέ’ με ντό θέλτς ασ’ εμέν

Εγάπεσα έναν κορτσόπον
άμον πλουμιστόν πουλόπον
Τ’ ομματόπα τ’ς ζινιχ̌όπα
κι άμον τ’ ουρανού τ’ αστρόπα

Τ’ εμορφάδας τ’ς -ις φωτάζ’νε,
παλληκάρι͜α αναστενάζ’νε
’Κ’ επορούνε να κοιμούνταν
ούλι͜α -ν- έναν εθυμούνταν

Ντό να δίγω σε, πουλόπο μ’;
Ήντι͜αν ψαλαφάς, κορτσόπο μ’!
Πέει με ντο θέλτς ασ’ εμέν,
ούλι͜α δίγω για τ’ εσέν

Την αγάπην θέλτς να δί’ς με
άδικα μη τυραννείς με
Θα φυλώ σε απέσ’ σο ψ̌όπο μ’
να χουλένω το καρδόπο σ’

Φιλέματα θα χαρί͜εις με,
θα πονείς και θα υβρί͜εις με
Θα δίγω σε ήντι͜αν λες με
θ’ αγαπάς με και θα παίρτς με