Έπαρ’, πουλόπο μ’, το μαχ̌αίρ’

Έπαρ’, πουλόπο μ’, το μαχ̌αίρ’
και κάρφα σην καρδία μ’
Τα φαρμάκια ντ’ επότ’σες με
μη πίνω αλλομίαν

Κόψον, πουλόπο μ’, το σ̌κοινίν
εμάς τοι δύ’ς ντο δένει
Τ’ εσόν το πικρόν η εγάπ’
την ζωή μ’ θα τελένει

Μαύρον εποίκες το αίμα μ’,
έσπρυνες τα μαλλία μ’
Άλλο να κλαίω ’κ’ επορώ,
εκόπεν η λαλία μ’

Έπαρ’ κόψον τα φλέβας ι-μ’
ας σα χ̌έρα̤, πουλόπο μ’
Να τρέχ̌’ το αίμαν, γιαβρόπο μ’,
ους να εβγαίν’ το ψ̌όπο μ’